Porady. Dzieci i narkotyki. - Wiadomości - KMP w Grudziądzu

Uchrońmy nasze dziecko od narkotyków!

Oglądając filmy, słuchając codziennych wiadomości, czytając prasę, przeglądając strony internetowe, słuchając opowieści znajomych zdajemy sobie sprawę, jak ogromnym i niebezpiecznym problemem jest narkomania. Głęboko wierząc, że naszego dziecka nigdy to nie dotknie rzadko zastanawiamy się co zrobić, aby ustrzec je od narkotyków. Czasami od swoich dzieci słyszymy, bądź dowiadujemy się czegoś o narkotykach, programach profilaktycznych realizowanych w szkołach. Czasami pozostawiamy ten temat, bo nie mamy akurat czasu aby o nim porozmawiać, bo wydaje nam się bez sensu dyskusja na tematy, które akurat naszego dziecka "na pewno nigdy nie będą dotyczyły", bo wydaje nam się, że wiemy zbyt mało, aby podjąć polemikę, bo "dla dobra dziecka" nie chcemy "rozbudzać jego ciekawości", bo wydaje nam się, że jest jeszcze zbyt małe... Nigdy nie jest za wcześnie na rozmowę z dzieckiem o narkotykach. A ze względu na zagrożenia jakie ze sobą niosą - im wcześniej, tym lepiej! Jeśli będziemy z tym czekać aż do szkoły średniej, może okazać się, że dziecko ma już za sobą pierwsze eksperymenty. Pamiętajmy, że najczęstszym powodem sięgnięcia po narkotyk bywa ciekawość. Już 8,9-latek rejestruje pojęcia takie, jak : narkotyki, nałóg. I nie powinniśmy tego faktu ignorować. Rodzice, którzy potrafią spokojnie usiąść i porozmawiać z dzieckiem, mogą w prosty sposób wyjść naprzeciw ich ciekawości i w uczciwej rozmowie wyjaśnić, co to narkotyki i jakie są konsekwencje ich używania. Skoro dziecko było w stanie uwierzyć, że przechodząc przez jezdnię należy zachować ostrożność, że nie wolno dotykać gorących przedmiotów, to analogicznie będzie potrafiło zrozumieć, że żadnego narkotyku nie wolno nawet spróbować.  Pamiętajmy :  

•  Nauczmy się słuchać, gdy mówią do nas nasze własne dzieci.
• Wspierajmy je w rozwijaniu poczucia własnej wartości, niezależności, odpowiedzialności i innych pozytywnych cech.
• Zachęcajmy do rozwijania zainteresowań, do aktywności, które są konstruktywne, ambitne i interesujące.
• Budujmy silne więzi rodzinne poprzez zachęcanie dzieci do szerszych rozmów o wszystkich problemach, o narkotykach, szkole, zainteresowaniach, kolegach i koleżankach, bohaterach ulubionych książek, filmów, gier i ich postawach, zachowaniach, życiu.
• Ustalmy zasady i reguły, które muszą być przestrzegane i egzekwowane.
• Zajmijmy kategoryczne stanowisko nie dopuszczające używania środków odurzających w jakiejkolwiek formie.
• Dowiedzmy się jak najwięcej o narkotykach.
• Nauczmy się rozpoznawać sygnały świadczące o kontaktach z narkotykami.
• Nie bądźmy bezkrytyczni, miejmy poczucie odpowiedzialności za własne dziecko i nie pozostawajmy obojętni na los innych dzieci.
• Zachęcajmy dziecko do zapraszania kolegów do domu - poznajmy ich np.przy herbacie i ciastku.
• Nawiążmy kontakty z sąsiadami, rodzicami kolegów dziecka, bądźmy w stałym kontakcie ze szkołą - nie lekceważmy ich uwag i spostrzeżeń.
• Dowiedzmy się, gdzie szukać specjalistycznej pomocy (źródła:pedagog szkolny, lekarz rodzinny, ksiądz, nasza strona).
• Bądźmy wzorem do naśladowania. To nasze czyny, nie słowa mają uczyć dziecko, jak żyć.

NIEPOKOJĄCE SYGNAŁY CO ROBIĆ, GDY OKAŻE SIĘ , ŻE MAMY PROBLEM Z NARKOTYKAMI
Mimo naszych usilnych starań dorastające dzieci nie zawsze zachowują się tak, jak byśmy tego chcieli. Wciąż stwarzają sytuacje, które nas niepokoją. Zmieniają zachowania, nawyki i sposób bycia. Przebywają gdzieś do późnych  godzin  nie wiadomo z kim, nie uczą się tyle, ile naszym zdaniem powinny. Zaniedbują swoje zainteresowania. Nie chcą z nami rozmawiać. Wchodzą w nowy okres życia, naśladują starszych, chcą upodobnić się do swoich kolegów. Te problemy związane są nieodłącznie z okresem dojrzewania i są naturalnym elementem rozwoju, chociaż mogą nam się nie podobać. Dlatego nie zawsze należy reagować na każdą zmianę w zachowaniu dziecka obawą, bo nie musi ona oznaczać, że nasze dziecko jest zagrożone narkomanią.

NARKOMANIA - stałe lub okresowe używanie w celach innych niż medyczne środków odurzających lub substancji psychotropowych albo środków zastępczych, w wyniku czego może powstać lub powstało uzależnienie od nich (Ustawa z dnia 29 lipca 200r.o przeciwdziałaniu narkomanii. Dz.U.179/05 poz.1485).

Są jednak sytuacje, których nie wolno bagatelizować.
Sygnały ostrzegawcze:

• Czy Twoje dziecko oddala się od ciebie , staje się obce mimo, że wcześniej byliście blisko?
• Czy unika rodzinnych świąt, wspólnych posiłków, spędzania wspólnie czasu?
• Czy wyraża niechęć do rozmów, unika kontaktu, kręci w rozmowie, kłamie?
• Czy ma kłopoty z nauką, choć wcześniej dobrze sobie radziło, wagaruje, otrzymuje złe stopnie?
• Czy od pewnego czasu przestało się interesować swoimi dawnymi zajęciami?
• Czy jest niecierpliwe, rozdrażnione?
• Czy jest na zmianę pobudzone lub ospałe, sypia o różnych porach i trwa to długo?
• Czy znika często w ciągu dnia z domu pod dowolnym pretekstem i stara się unikać kontaktu po powrocie?
• Czy wraca bardzo późno lub bez uzgodnienia nocuje poza domem?
• Czy ma nowych znajomych, których nie chce zapraszać do domu?
• Czy kwestionuje szkodliwość narkotyków, uważa, że powinny być zalegalizowane?
• Czy ma nadmierny apetyt lub nie ma apetytu?
• Czy ma przekrwione oczy, zwężone lub rozszerzone źrenice, przewlekły katar?
• Czy w jego pokoju dziwnie pachnie, miewa fifki, fajki różnych kształtów, bibułki do skrętów, susz, biały proszek, tabletki nieznanego pochodzenia, opalone fole aluminiowe, nieznane chemikalia, tabaka?
• Czy z domu znikają pieniądze i wartościowe przedmioty?

 Jeżeli stwierdzisz, że dziecko ma już problem z powodu narkotyków, skorzystaj z pomocy specjalistów. Zdobądź adresy poradni lub specjalistów w zakresie uzależnień, którzy pomogą tobie i dziecku poradzić sobie z problemem . Wspólnie z terapeutą i dzieckiem ustalcie reguły postępowania i konsekwentnie ich przestrzegajcie.